تاریخچه پیچ و مهره در ایران

استفاده از بستها در معماری ایرانیان باستان  کاربرد داشته است .شواهد حاکی از آن است که در برخی از سازه های دوران هخامنشی از بستهای فلزی که شباهت بسیاری بهپیچهای Uشکل داشته اند برای استحکام بیشتر قطعات سنگی به یکدیگراستفاده میکردند .این بست ،مفتولی بود به شکل U که هر دو طرف انتهایی آن کروی شکل بوده است که در دیوار های پیش ساخته بزرگ یک تکه سنگی کار گذاشته می شدند و برای جلوگیری از خوردگی ونیز چسبندگی بین بست و سنگ درون سوراخها را با سرب پر می کردند.در قرن اخیر با ورود صنایع مختلف به ایران پیچ و مهره ها نیز به ایران وارد شدند ولی ظاهرا از سال۱۳۲۰ رسمیت پیدا کرده است . از جمله بنیانگذاران صنف پیچ و مهره در ایران می توان از ابوالفتاح اعتصامی نام برد که نزدیک به ۷۰ سال پیش در این صنعت فعالیت داشته و خدمات بسیار شایانی هم از خود به جای گذاشه است . اولین بار در سال ۱۳۳۳ دستگاه های تولید پیچ و مهره توسط شخصی به نام آقای ارجمند وارد ایران شد. در آن زمان پیچ و مهره به صورت پرسی و پرچ تولید می شد و با این کیفیتی که الان در بازار موجود است وجود نداشت .

گرچه مقاله پیش رو پیچ ارشمیدس را به عنوان اختراع احتمالی اولیه پیچ می شناسد، اما برخی بر این باورند که این اختراع بیشتر رزوه نام دارد که از حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد رواج داشته است . اما در واقع خود پیچ از حدود ۱۵۰ سال پیش رواج داشته است و فردریک ایی گرویز معتقد است که پیچ و مهره به عنوان اتصالات به قرن پانزدهم باز می گردد . که این ادعا بر اساس اسناد کشف شده قرن پانزدهم می باشد . البته او بیان می دارد گرچه پیچ رزوه شده در آن قرن استفاده می شده است . پیچ های بدون رزوه به عهد رومیان باز می گردد که  به عنوان لولا برای باز و بسته کردن درهای فلزی نرده ای استفاده می شده است و به عنوان پیچ گوه ای ( میله ای با یک سوراخ روی ان که گوه وارد آن می شده است تا پیچ تکان نخورد . ) اما برخی نیز افلاطون خالق علم مکانیک را ابداع کننده نخستین پیچ میدانند .

بهر حال می توان اختراع پیچ را به دو دسته تقسیم کرد :

• اختراع رزوه که برای بالا کشیدن آب و یا آب گیری و روغن کشی استفاده می شده است .

• اختراع اتصالات (پیچ و مهره)

اولی ۴۰۰ سال قبل از میلاد و دومی ۴۰۰ سال اخیر .

از قرن پانزدهم به بعد پیچها در ساخت ساعت و تسلیحات گسترش پیدا کرده اند .